dinsdag 30 maart 2010

Finale Eastman Muziekprijs voor de Zeeuwse Jeugd - vervolg

Het was me wat!
Zaterdag 27 maart heb ik in de Zeeuwse Concertzaal een bijzondere avond meegemaakt. Als moeder van één van de finalisten ben ik misschien niet onpartijdig maar ik wil heel eerlijk zijn: we zijn het helemaal eens met de uitslag van de jury. Femke eindigde dan wel op de derde plaats, in feite waren alle finalisten al te prijzen en het publiek mocht zich ook winnaar noemen want het was een finale van hoog niveau. Zo stond het maandag in de PZC.
Veel piano gehoord, prachtige stukken van componisten met klinkende namen, bv. Sonatine (1959) van Aram Khatchaturian. Ianthe Piscaer, proficiat met de eerste plaats, geweldig gedaan! Jammer dat je tandheelkunde gaat studeren, hoewel, misschien dat de klanken van een Rondo Capriccioso heel goed samen gaan met het heerlijke geluid van die kleine boortjes... de praktijk zal het leren.
Van klarinet en hobo kan ik als leek helemaal niet beoordelen of iemand een Sonate, Concertino of Concerto goed speelt maar Leon Westerweel kreeg alle lof van de jury en werd met zijn hobo-spel eerste in de categorie t/m vijftien jaar.
En Femke speelde ook goed, ze viel op door op harp o.a. een bluesnummer te spelen, dat was achteraf wellicht niet helemaal de bedoeling, het ging eigenlijk om klassieke muziek... Heel mooi vond en vind ik het Nataliana (van Deborah Henson-Conant), elke keer weer kippenvel of een brok in mijn keel.
Maar spannend was het wel. Zit het haar mooi (dank je wel, Elien), staat de jurk mooi en hoe loopt dat eigenlijk op die hakken, je moet wel van bovenaf de trappen naar het podium afdalen. Als ze maar niet naar beneden sodemietert... En niet te koud, die blote armen? Vestje meenemen? Als ze maar geen black-out krijgt...
En, Fem, kreeg je daar wat te drinken enzo? 'Ja, ik had toch Sultana's meegenomen? Er stond wel een schaal met heerlijke hapjes maar die was voor de jury!' En was je erg zenuwachtig? 't Ging wel, alleen tijdens het spelen deden mijn handen toch een beetje raar'.
Na de pauze een muzikale verrassing, bruisend pianospel van Flip Markwat, vorig jaar de winnaar van de Jonge Pianisten Dagen. Het lukte hem om ook de kinderen in het publiek te laten genieten, ze herkenden af en toe melodietjes uit kinderliedjes en dan zag je die gezichtjes ineens verrast en vrolijk opkijken. Want laten we eerlijk zijn, het was voor die kleintjes een lange zit!
Mooie woorden van de jury en last but not least veel woorden van dank voor de vrijwiligers en leden van de organisatie, er werd aardig wat lof getrompetterd en er werden veel bossen bloemen uitgereikt.
Toch kwam er nog een hoogtepunt bij de laatste toespraak. Je mag een gegeven paard niet in de bek kijken maar ik weet nu wel dat de aardige meneer van Eastman (chemisch concern & sponsor van deze prijs) 48 jaar jong is,van paardrijden houdt, ook van wintersport en dat zijn vrouw Bea heet. En dat Eastman heel veel investeert in veiligheid... Ach, er zijn zoveel soorten van chemie, Femke gaat later o.a. scheikunde studeren, een toekomst vol muziek?
Voor wie het leuk vind: Maximaal TV heeft opnames gemaakt, wordt dit weekend (2 april en daarna 5 april) uitgezonden. Wel gaan kijken hoor! Zien jullie ook eens hoe stoer blues op een harp kan klinken!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten